KOYDL, Nikola, slikar (Karlovac, 6. II. 1939). Završio gimnaziju u Splitu 1958, na ALU u Zagrebu diplomirao 1962 (Đ. Tiljak) i bio suradnik Majstorske radionice K. Hegedušića 1962–69. Ondje od 1984. asistent, 1986. docent, 1991. izvanredni i od 1996. redoviti profesor. U početku zaokupljen fenomenom svjetlosti, stvara u ulju i temperi djela izrazitih kolorističkih i gestualnih vrijednosti u duhu apstraktnoga ekspresionizma (Svjetlost III, 1964; Izvor svjetlosti II, 1965, MSU u Zagrebu, dalje MSUZ). Potom slika plohama intenzivne kromatske dinamike, bliskim američkomu slikarstvu obojena polja (Polja s visina, 1967), te otkriva krajolik, koji postaje središnjom temom njegova opusa. Potkraj 1960-ih raščlanjuje motiv, konkretan krajolik, te ga, približavajući se poetici minimalne umjetnosti, krajnjom redukcijom boja i oblika sažimlje ostvarujući ga ponovo u reljefu (Polja, 1968, MSUZ). Iskoračujući u prostor, oblikuje piktoplastike, isprva u drvu (Pejzaž XXXVIII, 1969; Pejzaž XXXIX, 1970, MSUZ), potom u stakloplastici (Sjećanje na Učku, Zeleni pejzaž, Krajolik i Sljeme II, 1971). Oslobađa boju u najčišćim primarnim i komplementarnim suzvučjima te napetim odnosima velikih jednobojnih ploha blistavih boja – kojima često pristupa tonski, a dokida trag ruke – i pojednostavljenih organskih oblika stvara slikarski oprostorene krajolike. Vraćajući se ulju, u 1970-ima nastavlja istraživati odnos forme i boje te razvija apstraktnu ikonografiju; statične velike plohe suprotstavlja geometriji krivulje te uvodi dijagonalu, kojom razbija horizont (Sivi krajolik, 1973; Krajolik na crnom, 1976; Nestajanje krajolika i Maglovito jutro, 1977). Potkraj 1970-ih motiv krajolika svodi na znak; apstraktne oblike jasnih, preciznih obrisa osamostaljuje u središtu slike (Žuta slika, 1977–78; Planina, 1978–79; Slika sa zelenim nebosklonom/Slika 79, 1979, MG; Crni krajolik, 1979–80) postižući najveći stupanj geometrijske apstrakcije.